تپه خلیل آباد مربوط به هزاره اول قبل از میلاد است و در داخل شهر شوط واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۳۴۱ با شمارهٔ ثبت ۴۲۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
وجود آشوت تپه (تپه خلیل آباد شوط) و گورستان مدفون مانده در خیابان تختی شوط، نشان از قدمت تاریخی این منطقه دارد. طبق گفته های مورخین، قدمت تاریخی آشوت تپه، به دوره اورارتوها، یعنی هزاره اول و دوم قبل از میلاد می رسد و زبان آنها از زبانهای التصاقی ترکان می باشد. برای ترجمه یا پی بردن به معنی و مفهوم «آشوت» نیاز به علم فونتیک زبان است. بنا به روایتی واژه «آشود یا آسود»، در زبان ترکی آذربایجانی به مفهوم (آس طایفاسینین اودو، اود سو یا ایستی سو) خواهد بود. وجود چشمه «ایستی سو»، در حوالی این شهر، نزدیک بودن این مطلب را قویتر می کند.
قدمت تاریخی شهرستان شوط، با توجه به آثار موجود در آشوت تپه (خلیل آباد شوط)، روستای تاریخی زیرحلی، قلعه گاور قالاسی در روستای کندال، قلعه روستای اینجه، قلعه گویجه قالاسی در روستای توره، چشمه تاریخی ایستی سو در شوط، حمام تاریخی در روستای سوفو، عمارت خان در روستای خوک و بسیاری از آثار از بین رفته در بعضی از نقاط این شهرستان و همچنین وجود اسامی کهن جغرافیایی در مناطق روستایی، قدمت تاریخی این شهرستان را به هزاره های قبل از میلاد می رساند.
